16 Şubat 2010 Salı

DENİYORUM...

Durup düşünmüyorum artık, düşünemiyorum; belki düşünmek istemiyorum.
Öylece günler geçiyor, sadece yaşıyorum;
Bir de böyle denemek istedim.
Hayat bana beynimi porsiyonlarla sunuyor,
Ben de tadına bakıyorum, deniyorum...

Ara sıra kafatasımı dondurmayı deniyorum, beynim bozulmasın, çürümesin…
İnsanlar yapmam gerekenleri söyledikçe donduruyorum; beynim burnumdan gelmeden!

Hayata yardımcı oluyorum;
Hayat beynimi elleriyle yoğuruyor; uygun kıvama getiriyor.
Karışmıyorum tabi; bir de böyle deniyorum.

Artık beynimi hapsetmek yerine onu hayata satıyorum;
Şimdiyi ve geleceği benim yerime o düşünsün.

Düşünceler hızlandığında beynim boşlukta kalıyor,
Hayat mı boşalıyor o an, yoksa beynim hayatın boşluğunda mı kalıyor?
Bunu deniyor muyum kararsızım ama deliriyorum.

Kendimi hayatın uçurumuna bırakıyorum;
Yüzümde aptal bir gülümseme…
Uyuştum… Beynim ne halde anlayamıyorum, anlamak da istemiyorum ya…
Deniyorum bunu da…

Yere çarparak mı parçalanacağım? Yoksa hayat beni havada paramparça mı edecek?
O en iyisine karar verir.
Hissetmiyorum…
Yaşıyorum…
Mutluluk…
Deniyorum…

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder